Ζητούνται χαφιέδες

Δύο μέρες μετά τις απεργιακές διαδηλώσεις της περασμένης Τετάρτης, η αστυνομία έδωσε στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες και τα στοιχεία των εννέα από τους 23 συλληφθέντες. Η δημοσίευση συνοδεύεται από αριθμούς τηλεφώνων, στους οποίους μπορούν να καλέσουν όσοι θέλουν να παίξουν το ρόλο του αμισθί ρουφιάνου της αστυνομίας, για να δέσουν οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουν οι συλληφθέντες με ακόμη περισσότερες.

Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Είναι η σύγχρονη εκδοχή του «wanted» από το άγριο φαρ ουέστ. Ξεκίνησε με τη δημοσιοποίηση φωτογραφιών αγωνιστών που κατηγορούνται για συμμετοχή σε ένοπλες οργανώσεις, αλλά πλέον διευρύνεται για να συμπεριλάβει γενικότερα όσους το σύστημα στοχοποιεί ως εχθρούς του: από τις εκδιδόμενες συλληφθείσες ως οροθετικές του AIDS, μέχρι αγωνιζόμενους που κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις. Στην περίπτωση των διαδηλωτών το μήνυμα είναι απλό: αν δεν «κάθεσαι στ’ αυγά σου», κινδυνεύεις να δεις το πρόσωπό σου να περιφέρεται σε εφημερίδες, τηλεοράσεις και διαδίκτυο, σαν να είσαι ο νούμερo ένα εχθρός της κοινωνίας. Σ’ αυτή τη δουλειά όντως πρωτοστατούν τα media, οι ειδικοί στη χειραγώγηση της «κοινής γνώμης». Δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλος τηλεοπτικός σταθμός, βλ. mega –με τους δημοσιογράφους του σε ρόλο εκπροσώπου του υπουργείου δημόσιας τάξης- αναπαρήγαγε μία προς μία τις φωτογραφίες των συλληφθέντων της Τετάρτης, στιγματίζοντάς τους ως «ταραχοποιά» στοιχεία. Γιατί η δημοκρατία ξέρει πάντα να εκδικείται. Η δημοσιοποίηση των στοιχείων, με μια σειρά πρωτοφανών νομικών παρατυπιών (αφού ούτε έχει αποδειχθεί ότι ευσταθούν οι κατηγορίες, ούτε δίκη έχει γίνει), είναι μια πρώτη τιμωρία των «διασαλευτών της δημόσιας τάξης». Μαζί με το ξύλο βεβαίως –στις πρόσφατες φωτογραφίες υπάρχουν και δυο σπασμένα χέρια –αλλά ποιος θα ζητήσει εξηγήσεις γι’ αυτό;

Το έχουμε ξαναπεί. Με τη δημοσιοποίηση των φωτογραφιών σκοπεύουν στο διασυρμό ανθρώπων, στην εκ προοιμίου κατασκευή της ενοχής τους.

Στερούν από τον εικονιζόμενο συλληφθέντα τη φωνή του· παύει να είναι ο διαδηλωτής που κατέβηκε στην πορεία για να συνενώσει την οργή του με αυτή των άλλων και αποδυναμώνεται έτσι το πολιτικό περιεχόμενο στην κίνηση του. Μένει αυτός και ο ποινικός κώδικας, εξορισμένος σε ένα εξω-κοινωνικό πεδίο με τη στάμπα του ένοχου και του πλέον επικίνδυνου. Για να μετατοπιστεί το κοινωνικό ενδιαφέρον μακριά από τους πραγματικούς εχθρούς των «από κάτω».

Και δεν αποσκοπούν μόνο στο να τιμωρήσουν και να εκδικηθούν τους ίδιους τους συλληφθέντες, κάνοντας τη ζωή τους δύσκολη με το να κουβαλάνε στις απλές καθημερινές τους κινήσεις την «ποινική τους δημοσιότητα», αλλά και για παραδειγματισμό και διάχυση του φόβου στα κοινωνικά κομμάτια που συνεχίζουν να βρίσκονται στο δρόμο και αγωνίζονται. Επιδιώκουν να επικρατήσει ο τρόμος.

Και κάτι ακόμη: με την προώθηση του χαφιεδισμού το αστυνομοκρατούμενο πια κοινωνικό πεδίο χάνει ακόμα περισσότερο από τον καθαρό του αέρα. Πέρα από τον τακτικό αστυνομικό στρατό κατοχής των πόλεων επιστρατεύουν κι ένα δεύτερο: εκείνο των πρόθυμων «πολιτών» (ως άλλα τάγματα εφόδου) που θα κάνουν τη βρώμικη δουλειά στα μουλωχτά. Όλοι μπορούν να γίνουν μπάτσοι, γείτονες μπορούν να «δώσουν» γείτονες, γνωστοί μας μπορεί να γίνουν καταδότες μας.Ενεργοποιούνται τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας, επιβάλλεται επαγρύπνηση και συμμετοχή στο κυνήγι όσων διαταράσσουν την εξαιρετικά εύθραυστη πλέον κοινωνική ειρήνη. Η καταστολή εμπλουτίζει τα εργαλεία της. Κάτι τέτοιο είναι απολύτως απαραίτητο τώρα, που η επίθεση στους από κάτω, αγριότερη από ποτέ, φουσκώνει την κοινωνική δυσαρέσκεια.

Για όλους αυτούς τους λόγους, για όλους τους λόγους του κόσμου ας μην τους κάνουμε άλλο το χατίρι. Ας περάσουμε σε συλλογική άρνηση λήψης φωτογραφιών και δακτυλικών αποτυπωμάτων. Και ας προσθέσουν στις κατηγορίες και την «απείθεια κατά της αρχής» -έτσι κι αλλιώς οι συλληφθέντες δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα, τους φορτώνουν έτσι κι αλλιώς τον μισό ποινικό κώδικα.

Γιατί τα πρόσωπα των αγωνιζόμενων ανθρώπων λάμπουν στους δρόμους και είναι τα πιο όμορφα πρόσωπα του κόσμου…

Ενάντια στην άγρια επίθεση που δεχόμαστε, ας προτάξουμε σχέσεις αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, σχέσεις όπου χαφιεδισμός και ρουφιανιά δε χωράνε. Στην εξαθλίωση και την πρωτοφανή λεηλασία των ζωών μας είναι στοίχημα ελευθερίας να οξύνουμε και να βαθύνουμε εδώ και τώρα την «καταστροφική μανία» της αυτοοργάνωσης, της ρήξης με τον παλιό αυτό κόσμο.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ

πηγη:http://thersitis.espiv.net/