Θα ξανάρθω, σε πέντε γενιές...

Ο Λάμπρος Φούντας ήταν αναρχικός αγωνιστής,μέλος της Ε.Ο. Επαναστατικός Αγώνας,που σκοτώθηκε σε συμπλοκή στη Δάφνη,απο τα σκυλιά του κράτους...

Στίχοι - Μουσική - Ερμηνεία: 
Λάμπρος Φούντας
15 Μάρτη του 2010
Κεφαλόβρυσο Αγρινίου, 2 οργιές βαθιά στο μνήμα μου...

...Μαύρο σκοτάδι ολόγυρα
κι ωραίο Φως εντός μου...

...μα, θα ξανάρθω, σύντροφοι...
..σε πέντε γενιές...
................................................................................­.......
Αν ήμουν κόρακας, χρόνια διακόσια να ζήσω,
δάσκαλος τσίφτης θα πάαινα στην Πίνδο ψηλά,
σ' ένα σχολειό, μες στα ζούδια τ' αθώα, βουνίσιο,
πέντε γενιές ,σύντροφοι, να σπουδάξω παιδιά.

Θα δασκάλευα, σύντροφοι, πέντε γενιές,
μια και δυο για ν' αλλάξω τον κόσμο φορές.
Αηδονάκια, μικρά, 'μπρος στης Γκιώνας τον πέτρινο πίνακα,
θα τα βάφτιζα αητούς, στ' άστρου τον μαυροκόκκινο πίδακα.
Με γραφές πέτρινες, θα τους μπόλιαζα ωραία, βουνίσια
υποδόρια, αυτόνομα θάματα, παλληκαρίσια,
κι υποδόριες επαναστάσεις,
από μία στις έξι τις τάξεις !
................................................................................­.......
Είναι κρύο πολύ το φεγγάρι, απάνω απ' τ' Αγρίνιο,
όπως λέει το τραγούδι, συντρόφοι μου, σαν τ' αλουμίνιο.
Πέντε κίσσες στο μνήμα μου, σαν χαρτορίχτρες γριές,
"-Θα ξανάρθεις -μου λέν' - πάλι, Λάμπρο, σε πέντε γενιές!"

Θα ξανάρθω, συντρόφοι, σε πέντε γενιές,
μια και δυο για ν' αλλάξω τον κόσμο φορές.
Αηδονάκια, μικρά, 'μπρος στης Γκιώνας τον πέτρινο πίνακα,
θα βαφτίζω αητούς, στ' άστρου τον μαυροκόκκινο πίδακα.
Με γραφές πέτρινες, θα μπολιάζω, συντρόφοι, βουνίσια
υποδόρια, αυτόνομα θάματα, παλληκαρίσια,
κι υποδόριες επαναστάσεις,
από μία στις έξι τις τάξεις!
................................................................................­.......................
Επειδή κάποιοι φίλοι ρωτάνε αν οι στίχοι-μουσική-ερμηνεία στο "θα ξανάρθω σε πέντε γενιές" είναι όντως του Λάμπρου Φούντα, η απάντηση δίνεται σε σχόλιο του χρήστη "πετροκότσυφα" εδώ:

http://athens.indymedia.org/fr­ont.php3?lang=el&article_id=12­08390

Μεταξύ άλλων, λέει λοιπόν:

"Τα τραγούδια που προκαλούν μιαν κάποια ελάχιστη συγκίνηση κι έχουν λόγο κι αιτία ύπαρξης, όσο κι αν είναι (;) δημιουργήματα συγκεκριμένων ανθρώπων, ανήκουν στους ήρωες και στις καταστάσεις που τα γέννησαν και στην αύρα λευτεριάς κι αρμονίας που στεφανώνει ό,τι όμορφο κι ευγενές συμβαίνει.
Yπηρετούν την Αλήθεια,το Ανθρώπινο,το Δίκαιο, το Ανυπότακτο κι είναι εξαιρετικά βλάσφημο να υπογράφονται.Τα "υπογράφουν" ,λοιπόν, οι αληθινοί γεννήτορές τους : οι ήρωες που ιστορούνε.Για τούτο, αναφέρεται ο Λάμπρος Φούντας ως στιχουργός, μελωδός κι ερμηνευτής του τραγουδιού.Αυτός το 'καμε."